Pierwszymi istotami na świecie nie byli bogowie, lecz tytani. Ich władca, Kronos, lękał się, ze któreś z jego dzieci, gdy dorośnie, odbierze mu władze. Dlatego połykał żywcem każde nowo narodzone dziecko. Jednakże szóste, Zeusa, matka uratowała. Zamiast niego podała Kronosowi kamień zawinięty w pieluchy; tytan nie zauważył podstępu Zeus wychowywał się w jaskini, w ukryciu przed ojcem. Gdy dorósł, udał się do Kronosa i podał mu napój, który spowodował, ze tytan wypluł pozostałych bogów, uwięzionych w ciemnej czeluści jego brzucha. Bogowie walczyli o władzę z tytanami i zwyciężyli. Dali im jednak królestwo pod warunkiem, ze nigdy już nie będą próbowali rządzić. Od tej pory światem władali bogowie.

 

    Bogom przewodzili trzej bracia: Zeus, Posejdon i Hades. Każdy rządził własnym królestwem. Zeus władał królestwem nieba i ziemi. Mieszkał w podniebnym pałacu wysoko na górze Olimp wraz z innymi bogami, którzy stanowili jego dwór; dlatego zwano ich bogami olimpijskimi. Zeus jeden w całym wszechświecie miał moc tak wielka, ze rządził piorunami i błyskawicami. Jego kowale - cyklopi, pracowali pod górą Etna na Sycylii, gdzie przekuwali ogień wulkanu w pioruny. Zeus ciskał piorunami w buntowników, spalając ich na popiół. Jego żona była Hera, bogini małżeństwa. Rozzłoszczona na niego, ze często odwiedzał ziemie i zakochiwał się w śmiertelniczkach, zaczęła spiskować z innymi bogami, żeby pozbawić go tronu. Zeus jednak zagroził im piorunem i wszyscy kolejno klękali przed nim, przysięgając mu posłuszeństwo Here ukarał, wieszając ja za włosy i przyczepiając do nóg ciężkie kowadła. Posejdon władał królestwem wód: rzekami, jeziorami i morzami. Mieszkali w podwodnym pałacu, a jego żona była nimfa wodna, Amfitryna. Używał trójzębu do otwierania śluz morskich i żłobienia w ziemi nowych kanałów wodnych. Był także bogiem koni. W księżycowe noce galopowali ze swym orszakiem po falach, a kopyta koni wzbijały morska pijane. Państwem Hadesa był świat podziemny, kraina zmarłych. Jego pałac był labiryntem podziemnych tuneli i jaskiń, a lud tego królestwa stanowiły duchy, demony i potwory.

 

    Grecy wyobrażali sobie bogów na podobieństwo wielkiej ludzkiej rodziny. Czasami bogowie kłócili się i wówczas niebo było pełne burzowych chmur. Zwykle jednak zyli dość zgodnie, ucztowali, urządzali wyścigi rydwanów wzdłuż Mlecznej Drogi i opiekowali sie śmiertelnikami. Każdy z bogów miał swoja specjalność, na przykład muzykę, medycynę, wojnę i uczył jej ludzi. Ludzie rozmawiali z bogami podczas modłów i składali im ofiary z ptactwa, owiec lub bydła. Bogów interesował tylko zapach ofiary - mięso pozwalali zjadać ludziom. Przemawiali oni do śmiertelników za pośrednictwem wyroczni; dawali wskazówki kapłanom i kapłankom, którzy tłumaczyli je na język ludzki. Przesyłali także znaki ostrzegające przed przyszłymi wydarzeniami. Taka wróżba mogła być choćby szum liści na wierzbie lub para kołujących w górze ptaków, ale niezrozumienie jej znaczenia mogło doprowadzić do katastrofy.